غزل

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

 

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

 

خون دل میخورم و چشم نظر بازم جام

جرمم این است که صاحبدل و صاحبنظرم

 

تا کی؟؟

تا کی به بوسه از عکست اکتفا کنم؟؟

وقتی که اب هست چه جای تیمم است؟؟