غزل

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

 

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

 

خون دل میخورم و چشم نظر بازم جام

جرمم این است که صاحبدل و صاحبنظرم

 

تا کی؟؟

تا کی به بوسه از عکست اکتفا کنم؟؟

وقتی که اب هست چه جای تیمم است؟؟

 

بی قرارم

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست

اه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

 

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در اب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

 

اسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد

بال وقتی قفس پر زدن چلچه هاست

 

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

 

باز میپرسمت از مسئله دوری و عشق

و سکوت تو جواب همه مسئله هاست

 

فاضل ناظری

کنار تو چه ارامشی دارم

تو در کنار خودت نیستی نمیدانی

که در کنار تو بودن چه عالمی دارد

 

فرامرز عرب عامری

 

نگاهت

کاری که نگاه تو شبی با دل ما کرد

با خلق نکرده است،نه چنگیز،نه تاتار

 

رفتی...

 

تو با قلب ویرانه ی من چه کردی

ببین عشق دیوانه ی من چه کردی

در ابریشم عادت اسوده بودم

تو با بال پروانه ی من چه کردی

ننوشیده از جام چشم تو مستم

خمار است می خانه ی من،چه کردی

مگر لایق تکیه دادن نبودم

تو با حسرت شانه ی من چه کردی

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی

سفر کرده با خانه ی من چه کردی

جهان من از گریه است خیس باران

تو با سقف کاشانه ی من چه کردی

 

شهرزار

 

 

عشق یک طرفه

سخته از بغض گلو درد داشتن

سخته از گریه یه جفت چشم همیشه تر داشتن

سخته تو حسرت یک نگاه موندن

سخته عشق یک طرفه داشتن...

 

خدا مهربان است

خدا ان حس زیباییست

که در تاریکی صحرا

زمانی که هراس مرگ میدزدد سکوتت را

یکی اهسته میگوید

کنارت هستم ای تنها

 

انسان بودن...

گاهی از دوست داشتن هایم احساس پرواز میکنم

گاهی از دلتنگی هایم احساس مچالگی...

گاهی از انسان بودنم احساس خستگی...

هر لحظه احساسی و پارادوکس این ها با یکدیگر...!

یک لحظه خنده ، یک لحظه اشک

یک لحظه لبریز از حس دوست داشتن

یک لحظه حس تنهایی محض...

چقدر سخت است انسان بودن...!

 

یا سید الشهدا