عشق یعنی مستی و دیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده با چشمان تر
عشق یعنی سر به دار اویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی در جهان رسوا شدن
عشق یعنی سست و بی پروا شدن
عشق یعنی سوختن با ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
دلم که میگیرد!
کودک میشوم...
دستانی میخواهم که ارامم کند
مهربانی که به فکره دلتنگی هایم باشد...
ولی هیچکس نمیداند...
که به جز تو هیچ نمیخواهم
احساس پرنده ای را دارم...
که تویه یک باغ بزرگ و زیبا...
محکوم به تحمل میله های سرد قفس هست...
کی میرسه اون روزی که از هر قید و بندی ازاد بود؟؟...
این روزها چه سرد شده تنم
تند تند .... ها...! می کنم...اما، یخ انگشتانم انگار سفت تر می شود
از ماه هم گذشته ندیدن روی ماهت
بی نصیبی از گرمای نفست چه پژمرده کرده روحم را
بیا و نفس دوباره ام باش، که سوز این زمستان گوئی تمامی ندارد
عزیز راه دورم ......خسته ای تو هم؟ میدانم
واژه های بریده بریده ات.... آن آه های بلند و سنگینت.... صدای آرام و مردانه ات
تاب نذاشته برایم.....زودتر بیا دردانه عاشقی ام
